مانند ارغوان زنده و شاداب

بدون شک تاکنون از عطر و ادکلن های مختلفی استفاده کرده‌اید و با این حساب ممکن است این پرسش برای شما هم پیش آمده باشد که چه تفاوتی میان ادکلن و عطر وجود دارد. در اینجا قصد داریم نیم‌نگاهی به تاریخچه ساخت ادکلن‌ داشته باشیم و با ساختار انواع ادکلن‌ها آشنا شویم.

از تاریخچه ادکلن ها بیشتر بدانیم

تاریخچه ادکلن تمامی خوشبوکننده‌های موجود در بازار بر اساس نسبت ترکیبات به کار رفته در آنها دسته‌بندی می‌شوند. برای نمونه ادکلن‌ها از ترکیب اسانس‌های گیاهی، آب و الکل به میزان غلظت حدود ۵ درصد ساخته شده‌اند. به این ترتیب، رایحه‌ای ملایم در ادکلن‌ها وجود دارد.

از طرف دیگر، داستان ساخت عطر متفاوت است و ترکیبات موجود در ساختار عطر غلظت بالاتری (حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد) دارند. در ادوپرفیوم‌ها نیز باید حدود ۱۵ تا ۲۲ درصد اسانس‌های روغنی استفاده شود. ادوتویلت‌ها هم به لحاظ غلظت از ترکیبات ملایم‌تری استفاده می‌کنند و کمترین حالت غلظت ترکیبات اسانس‌های روغنی را در ادکلن‌ها شاهد هستیم.

تاریخچه ساخت ادکلن

بد نیست بدانید عطر از حدود ۴۰۰ سال پیش تاکنون توسط انسان‌ها مورد استفاده گرفته است در حالی که اولین ادکلن‌ها را در سال ۱۰۸۸ شمسی شاهد بودیم که تقریبا مربوط به سه قرن پیش است. مشخص نیست چه کسی برای اولین بار ادکلن را اختراع کرده است و دو نفرِ مختلف با ملیت ایتالیایی را به عنوان سازنده اولین ادکلن دنیا می‌شناسند. گفته می‌شود که یکی از این دو نفر ایتالیایی، ادکلن را در شهر کُلن (Cologne) آلمان ساخته که خاصیت‌های آرایشی و دارویی داشته است.

پاول فِمینیس، که برخی‌ها وی را از بین این دو نفر به عنوان اولین مخترع ادکلن می‌شناسند، ادکلن ساخت خود را آکوا آدمیرابیلیس (Aqua Admirabilis) نام نهاده بود. در این ادکلن، ترکیباتی از مرکبات و اسانس‌های روغنی که خاصیت درمانی هم داشتند در الکل رقیق شده بود. جالب است بدانید که در ابتدا این ترکیبات با الکلِ انگور مخلوط می‌شدند و در نتیجه ادکلن به‌دست آمده کاملا قابل آشامیدن بود، به همین دلیل در آن دوران از این ادکلن برای مصارف بهداشتی نظیر شوینده دهان نیز استفاده می‌شد.

در آن زمان تصور می‌شد این ادکلن دفع‌کننده طاعون نیز هست. نکته جالب اینجاست که از دستور ساخت اولین ادکلن، هنوز هم برای ساخت ادکلن‌های امروزی استفاده می‌شود.

در این بین بعضی تاریخ‌‌شناسان بر این باورند که فِمینیس فرمول ساخت ادکلن خود را به یکی از بستگانش با نام جیوُوانی ماریا فارینا داده است. وی نیز از این دستور برای ساخت ادکلن استفاده کرد. برای ساخت این ادکلن، ترکیبات لیموِ، پرتقال، ترنج و روغن اسطوخودوس را در الکل تقطیر می‌کردند. رایحه به‌دست آمده به سرعت طرفداران زیادی را در سراسر اروپا به‌دست آورد و آنقدر محبوب شد که حتی راه خود را به شمال آفریقا نیز باز کرد.

این روزها آقایان بیشتر ادکلن را ترجیح می‌دهند، اما ادکلن‌هایی نیز هستند که مورد اقبال آقایان و خانم‌ها قرار گرفته است. ادکلن‌ها بر خلاف رایحه‌ شیرینی که در عطر‌ها شاهد آن هستیم، رایحه‌ای ملایم‌‌تر دارند، دلیل این امر نیز وجود ترکیباتی نظیر مرکبات و مُشک در ادکلن‌ها است.

ریشه ها و تاریخچه

مصری ها اولین منشا تولید عطر هستند. در طول پادشاهی قدیم و مرکزی، عطرها را در همه موارد از جمله مراسم مذهبی تا آمادگی برای دفن و حتی روزانه استفاده می کردند. مردمان غنی جامعه مصر، مرد و زن به طور یکسان، خود را با رایحه هایی مانند لیلی خوش بو می کردند تا وضعیت و جایگاه خود را نشان دهند.

پارس ها استفاده از عطر را به عنوان نشانه ای از وضعیت سیاسی مورد استفاده قرار دادند، اما زمانی که یونانیان و رومی ها با آن آشنا شدند، عطر را به عنوان یک نوع هنر مشاهده کردند و بطور گسترده به ساخت آن پرداختند. باستان شناسان اخیرا یک کارخانه عطر را از ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد در قبرس کشف کرده اند که ظاهرا در تولید عطر هایی مانند گشنیز، اسطوخدوس، رزماری و غیره… خبره بوده اند.

عطر به آرامی در سراسر جهان پخش شد، و برای مدتی، عطرها عمدتا برای استفاده در مراسم مذهبی به کار برده می شدند. با این حال، در سال۱۱۹۰، تولید تجاری عطر در پاریس آغاز شد و از آنجا عطر یک باره به یک صنعت عظیم و شکوفا تبدیل شد. دو روش اصلی استفاده در آن زمان سوزاندن (بخور دادن) و استفاده از روغن، موم و پماد ها بود. روغن های معطر برای پوست و یا لوازم آرایشی و بهداشتی استفاده می شد. سپس در طول پادشاهی جدید (۱۵۸۰ تا ۱۰۸۵ ق.م) عطر ها در طول جشنواره ها مورد استفاده قرار گرفتند و زنان مصری نیز از کرم ها و روغن های معطر به عنوان لوازم آرایشی و پیرایشی استفاده می کردند و به عنوان مقدمه ای برای عاشق شدن بود.

استفاده از عطر پس از آن به یونان، رم و جهان اسلام گسترش یافت.

این جامعه اسلامی بود که استفاده از عطر را حفظ کرد، زیرا گسترش مسیحیت منجر به کاهش استفاده از عطر شد. با شکست امپراتوری روم، نفوذ عطر از بین رفت. این تا زمانی بود که قرن دوازدهم و توسعه تجارت بین المللی این کاهش را نپذیرفت و عطر در طول قرن هفدهم موفقیت عظیمی را تجربه کرد. در سال ۱۶۵۶، صنف عطر سازان تاسیس شد و استفاده از عطر در فرانسه به طور پیوسته رشد کرد. با اختراع ادوکلن، قرن هجدهم پیشرفت انقلابی در صنعت عطر سازی بود.

تاریخ عطر در اسلام
با ظهور مسیحیت در اطراف خاورمیانه، زندگی روزمره و همچنین مراسم مذهبی را تحت تاثیر قرار داد و استفاده از عطر را به پایان رساند. در عین حال، مسلمانان آن را حفظ کردند، و بعدها با افزایش اسلام، مسلمانان تولید خود را بهبود بخشیدند و همچنان به استفاده از عطر در زندگی روزمره ادامه دادند.

از میان مواد عطری، آنها از نرولی، مشک، گل رز و عنبر استفاده می کردند. فرهنگ های اسلامی مانند ایرانی ها دسترسی گسترده تر به مجموعه وسیعی از ادویه ها، رزین ها، جنگل های گرانبها، گیاهان و عطرهای حیوانی داشتند.

علاوه بر تجارت، بسیاری از گلها و گیاهان مورد استفاده در عطرها توسط مسلمانان کشت شدند، امروزه گل رز و یاسمن که بومی منطقه بوده و بسیاری از گیاهان دیگر مانند نارنج تلخ و دیگر درختان مرکبات که همه آنها از چین و جنوب شرقی آسیا هستند می تواند با موفقیت در خاورمیانه کشت شوند، این گیاهان عناصر کلیدی در ساخت عطر هستند.

در فرهنگ اسلامی، استفاده از عطر تا قرن ششم ثبت شده است و استفاده از آن به عنوان یک وظیفه مذهبی محسوب می شود.